(dojść do porozumienia)

См. также в других словарях:

• dojść — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}dochodzić I, II {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}dojść {{/stl 13}}{{stl 8}}{z kimś, z czymś} {{/stl 8}}do ładu {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dojść — dk, dojśćjdę, dojśćjdziesz, dojdź, doszedł, doszła, doszli, doszedłszy dochodzić ndk VIa, dojśćdzę, dojśćdzisz, dojśćchodź, dojśćdził 1. «posuwając się osiągnąć określone miejsce, cel» a) «o ludziach i zwierzętach: idąc dotrzeć dokądś» Dojść do… …   Słownik języka polskiego

• ile — 1. m. os. ilu; DCMs. ilu, N. iloma a. ilu «zaimek, najczęściej pytajny, zastępujący liczebniki główne lub nawiązujący do nich albo zastępujący ich połączenia z rzeczownikami» Ile stron ma ta książka? Na ilu szpaltach trzeba wprowadzić poprawki? Z …   Słownik języka polskiego

• krakowski — krakowskiscy «związany z Krakowem, charakterystyczny dla tego miasta i okolicy» Krakowski akcent. Strój krakowski. Szopka krakowska. ∆ Kiełbasa krakowska «gruba kiełbasa wieprzowa w prostych odcinkach, występująca w postaci kiełbasy zwykłej… …   Słownik języka polskiego

• pogodzić — dk VIa, pogodzićdzę, pogodzićdzisz, pogodzićgódź, pogodzićdził, pogodzićdzony «doprowadzić do zgody; pojednać» Pogodzić zwaśnione rodziny. Pogodzić siostrę z bratem. przen. a) «przyzwyczaić do myśli o czymś, oswoić z czymś» Ten obowiązek pogodzi… …   Słownik języka polskiego

• porozumienie — n I 1. rzecz. od porozumieć się. 2. lm D. porozumienieeń «jednomyślność poglądów, wspólna zgoda na coś; wzajemne zrozumienie» Dojść do porozumienia z kimś. Osiągnąć porozumienie. ◊ W porozumieniu z kimś «z czyjąś wiedzą, za czyjąś zgodą» 3. lm D …   Słownik języka polskiego

• ugodzić — dk VIa, ugodzićdzę, ugodzićdzisz, ugódź, ugodzićdził, ugodzićdzony 1. «uderzyć kogoś, trafić czymś w kogoś, w coś; uderzywszy zranić, uszkodzić» Został ugodzony kulą w serce. Drzewo ugodzone pociskiem. Ugodził niedźwiedzia siekierą. 2. pot.… …   Słownik języka polskiego

• uładzić — dk VIa, uładzićdzę, uładzićdzisz, uładź, uładzićdził, uładzićdzony uładzać ndk I, uładzićam, uładzićasz, uładzićają, uładzićaj, uładzićał, uładzićany, przestarz. «zaprowadzić ład, porządek; uporządkować» Uładzić dom. Próbować uładzić świat.… …   Słownik języka polskiego

• zejść — dk XI, zejśćjdę, zejśćjdziesz, zejdź, zszedł a. zeszedł, zeszła, zeszli, zszedłszy schodzić ndk VIa, zejśćdzę, zejśćdzisz, schodź, zejśćdził 1. «idąc opuścić się w dół; zstąpić» Zejść do piwnicy. Zejść po drabinie, z drabiny, po schodach, ze… …   Słownik języka polskiego

• zgodzić się — dk VIa, zgodzić siędzę się, zgodzić siędzisz się, zgódź się, zgodzić siędził się zgadzać się ndk I, zgodzić sięam się, zgodzić sięasz się, zgodzić sięają się, zgodzić sięaj się, zgodzić sięał się 1. «udzielić na coś zgody, przystać na coś»… …   Słownik języka polskiego

• podpunkt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 7}} wydzielana i odpowiednio oznaczona (zwykle kolejnymi literami alfabetu) jednostka podzielonego na punkty tekstu, wchodząca w skład danego punktu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Punkt złożony z 3… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień